Gül İle Diken
Kul Remzi
Olmaya gül yalnız, kabulüdür dikende,
Açar iken onla beraber bir kökende.
Der ola dikenle, gelmiş ola bu hale,
Gül güler dikense, verir olur hep çile ,
Tutayım der oldum gülün narin dalını,
Acılar! Belirdi, tatmaz oldum balını.
Narından yanmaya, ram oluşum o güle,
Yeşil bir alandım, döndüm artık bir çöle.
Gül ola göre ki şimdi benin halimi ,
Belki de kıskanır dikensiz bu çimleri.
Kul remzi der ola, çimler beni sarıyor,
Gül niye düşünür diken niye ağlıyor ? ...
