Gülemedim ki
Mustafa Remzi Samancı (Kul Remzi)
Elimi uzattım tutayım diye,
Çatıldı kaşları, tutamadım ki.
Bir arzu özlemi, kaldı içimde,
Gözyaşım, gülemedim ki.
Baş başa kalışım, anılarımla,
Suskundu asılı, resmi duvarda,
Olurken onlarla, gözyaşlarımla,
Kendimi kendimde, bulamadım ki.
Hayali belirir, her an gözümde,
Kaybolup gidiyor, onlar sessizce,
Gelecek gibiydi, belki bir gece,
Ümitsiz bekleyiş bilemedim ki
Sararmış yaprağı, dökülmüş yere,
Mevsimler san ki, kapılmış sele,
Bu ömür düşmüşken, böyle bir hale,
Arayış içinden, çıkamadım ki.
Aradım rehberi, bulmuşum cana,
Narını alıp da, çıktım meydana,
Kendimi adadım, ben bir sultana,
Canına ola can, olamadım ki.
Kul remzi kaderin, bu imiş derim,
Kırılma kimseye, kendi eserin,
Heybende neyin var söyle nelerin,
Sergimi pazarda, seremedim ki.
