Çocukluk Ve Sonbahar
Dursun Seyis
Bugün size Can Yücel’in bir şiiri ile başlamak istiyorum.
Edebiyatı ve tarihi çok seviyorum.
Bazıları Can Yücel’i sevmeyebilir.
Ancak ben, insan olarak ve sanatı, şairliğini seviyorum.
Herkesin tercihine de saygı duyuyorum.
Sanırım bu Can Yücel’in şiiri de bize ve bizim gibilerine ve mevsime uygundur.
Her gün ekonomi,
Her gün siyaset.
Hepsi berbat, Hepsi vıcık vıcık hale geldi.
Can Yücel diyor ki:
Bir bakmışın sabah,
Bir bakmışın akşam…
Akıp gidiyor zaman
Daha dün çocuktuk oysa ki,
Rengarenk çiçekler gibi…
Yıllar geçti,
Çocukluk bitti,
Gençlik gitti.
Renkler silindi.
Esmiyor artık kavak yelleri…
Haydi kalkın ayağa çocuklar (!)
Sonbahardayız belli…
Vakit, doya doya yaşama vakti.
+++
Herkesi, hak ettiği yere koyunuz.
Ve yeri kadar ona vakit ayırın.
Değdiği kadar umursayın,
Değeri kadar önemseyin.
Erdiği güven kadar, itimat edin.
Fazlası hem zarar,
Hem yorar.
Neye ihtiyacımız var artık biliyor musunuz ?
İyi yüreklilere,
Kıymet bilenlere,
Vicdanı, merhameti, kalbi olanlara,
Hakka, hukuka inananlara,.
Dürüstlüğü ile alın teriyle kazananlara,
Onurlu, şerefli, kaliteli insanlara ihtiyacımız var.
Bizim yaştakilere ve herkese adam gibi adamlara,
Kadın gibi kadınlara ihtiyacımız var.
Ömrümüzün sonbaharında…
+++
Üşenir olduk sevmeğe,
sevdiğimizi söylemeye.
Kimsenin kimseye yok ayıracak vakti.
Zaman mı çok değerlendi,
Yoksa değerlerimiz mi zamana yenildi ?
