Gül İle Diken
Mustafa Remzi Samancı (Kul Remzi)
Olmaya gül yalnız, kabulüdür dikende,
Açar iken onla beraber bir kökende.
Der ola dikenle, gelmiş ola bu hale,
Gül güler dikense, verir olur hep çile ,
Tutayım der oldum gülün narin dalını,
Acılar! Belirdi, tatmaz oldum balını.
Narından yanmaya, ram oluşum o güle,
Yeşil bir alandım, döndüm artık bir çöle.
Gül ola göre ki şimdi benin halimi ,
Belki de kıskanır dikensiz bu çimleri.
Kul remzi der ola, çimler beni sarıyor,
Gül niye düşünür diken niye ağlıyor ? ...
