Partisel Dönüşüm!
Osman Avcı
Türkiye’de tam 168 aktif siyasi parti bulunuyor. Ancak Yüksek Seçim Kurulu’na göre, sadece 38 parti seçimlere katılma yeterliliğine sahip. Geri kalan yüz otuzdan fazla parti, adeta bir “siyasi tabela enflasyonu”nun göstergesi. Bu tabloyu bir kenara koyalım, asıl meseleye gelelim: partisel dönüşüm.
Özellikle yerel seçimlerde, iktidar partisinden aday olamayan birçok isim, ideolojik olarak yakın bulduğu başka partilerden aday olup seçimlere giriyor. Hatta bazıları kazanıyor da. Kazandıktan sonra ise tanıdık bir senaryo başlıyor: iktidar partisine geçiş.
Konya’da bu durumun somut örnekleri mevcut. 2025 yerel seçimlerinde “sağ cenah” olarak tanımlanan partilerden seçilerek belediye başkanı olan isimlerin önemli bir kısmı, ya doğrudan AK Parti’ye geçti ya da geçmek için kulis çalışmaları yürütüyor.
Sadece Halkapınar ve Bozkır belediye başkanları, Büyük Birlik Partisi çatısı altında kalmayı tercih etti. Geri kalanlarsa çeşitli gerekçelerle partilerini değiştirerek, seçmenin oyunu başka bir yapıya taşımış oldu.
Peki neden böyle oluyor?
Kazanan adaylar, seçim sürecinde yerel gücüne ve kişisel çabasına yaslanarak başarı sağlıyor. Ancak seçim sonrası süreçte; merkezi bütçeler, büyükşehir belediyeleriyle uyum, teşvikler ve yatırımlar devreye giriyor.
İktidar partisine geçmeyen başkanlar, hizmet alımında engellerle karşılaştıklarını söylüyor. Bu nedenle “seçmenin iradesi” ikinci plana atılıyor; başkanlar istifa ederek iktidar saflarına katılıyor.
Bu durum seçmeni de ikilemde bırakıyor. Seçim zamanı “ders vermek” isteyen vatandaş, oyunu kendi tercihiyle kullanıyor. Ama seçimden sonra oy verdiği parti değil, farklı bir yapı belediyeyi yönetmeye başlıyor.
Bu tablo, Türkiye’de yerel yönetimlerin ne kadar sistemsiz bir yapıya sahip olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor.
Bir başka dikkat çeken husus da şu:
Birçok aday, parti içi dengeler nedeniyle ana partiden aday gösterilmiyor. İl başkanlarının “kendi adamlarını” aday yapması, bazı güçlü isimleri başka partilerden şans aramaya zorluyor. Zihindeki plan ise net: “Kazanınca zaten geçerim.”
Sonuç olarak;
Partisel dönüşüm, Türkiye siyasetinin kronik sorunlarından biri hâline geldi. Seçmen sadece sandık günü değerli; sonrası ne yazık ki Allah kerim!
