Hayat Apartmanı Yıkılırken!

Hayat apartmanımız yıkılırken, Ömür dakikaları hızla yol alırken biz ne yapıyoruz veya ne yapmalıyız; Kanaatimce; Biz gönlümüzü Rabbimize açmalı ve hayatımızda onun rızasını esas maksat yapmalıyız. Allah rızasını esas maksat yapan bir insanın hayatında, huzursuzluk ve ümitsizliğe yer olur mu?

Hayat apartmanı yıkılırken; Geçmişimizden ders alarak geleceğimizi düşünmenin vakti gelmedi mi? Bir muhasebe yapmak için bugünün son fırsat olabileceğini niye düşünmüyorsun..?

Hayat apartmanı yıkılırken; Geçmiş bunca yılların ardından ellerinde ne kaldığının hesabını yaptın mı? Yaşanmışlıkların ve Hatıralar sana mutluluk mu veriyor yoksa elem mi? Yapacağın gerçek bir muhasebe, dosdoğru yol için en büyük kılavuzun olacaktır.

Hayat apartmanı yıkılırken; Ömrümüz, irademizin haricinde bir hızla elimizden kayıp gidiyor, Mesela benim 62 yılım geçti ve 63’den gün almaya başladım..! Onu elde tutabilme irademiz yok. Onu ancak emin ve muhafaza edebilecek bir Zat’a teslim edersek emniyette oluruz. O da ancak 

Kadir-i Külli Şey olan Rabbimizdir.

Hayat apartmanı yıkılırken; Hayat, kâinatın Yaratıcısına nispet edildiği ölçüde değer kazanır ve ebedileşir. O’na dayanmak ve O’na iltica etmek gerekir. Zamanı durdurmak, ihtiyarlığı engellemek ve ölüme mani olmak için gücümüz var mıdır? Hayatın sahibine sığınmak için daha ne bekliyoruz?

Hayat apartmanı yıkılırken; Kendini muhasebe yapmadan; Yarasa tabiatlılar tükenmez ve her zaman vardır. Bazıları kendilerini karanlığa mahkûm etmişlerse ve yaktığım mumlara gözlerini kapatıyorsa değersizleşip, Nankörlük yaparken güzel sıfatlarını bırakıp sıfatsızlaşıyorsa bu durum bizi  ümitsizliğe düşürmemeli, lağım çukurunda kalmak isteyen kalsın..! Bizler aydınlığa müşteri olmaya ve müşteri aramaya devam etmeliyiz.

Hayat apartmanı yıkılırken; Müslüman vakur fakat gayretli olur. Dinine de, Peygamberine de vakar ve metanet ile sahip çıkmasını bilir. Bunu yaparken, asla saldırganların ve art niyetli insanların seviyesine düşmez.

Hayat apartmanı yıkılırken; Bizler insan olarak, itidal, sükûnet, muhabbet, sabır, vakar ve şefkat prensipleri ile hareket etmeli, bunları hayatımızın kılavuzu haline getirmeliyiz. Bu muhteşem kavramları özümseyen ve bunları hayatı için kılavuz haline getiren bir insan, sevgi ve itibar ile anılmaya devam edilir.

Hayat apartmanı yıkılırken; Olaylara ve şahıslara mümkün olduğu kadar iyi niyetle ve iyimser bir bakış açısıyla bakmaya gayret göstermek gerekir. Sürekli menfilik, başarısızlık ve art niyetli yaklaşım beklentisinde bulunmak, hastalıklı bir ruh halinin ifadesidir.

Hayat apartmanı yıkılırken; ”Yüzde ısrar etme, doksanda olur, İnsan dediğin Noksanda olur, Sakın büyüklenme elde neler var,.. Bir ben varım deme yoksan da olur, Hatasız dost arayan dosttan da olur”

Elhasıl; Hayat apartmanı yıkılırken; Kendi nefsime diyorum ki; işte hâd sınırına geldin;63 yaşına ulaştın..

Daha ne istiyorsun ve kimi yanında görmek istiyorsun..? 

Dost istersen ALLAH yeter, yaran istersen Kuran yeter, Mal istersen Kanaat yeter, düşman istersen nefsin yeter, Nasihat istersen Ölüm yeter İstese de istemese de “Her nefis ölümü tadacaktır “

Vesselam dostlar Daha ne söyleyeyim.