Veda!

Seher vakti yad ellere gidersem,
Veda ola ahvalime dostuma,
Kaza bela görmeden bir erersem,
Anı kala bıraktığım dostuma.
 
Gördüm düşte kara idi kaşları,
İnce belli pembe idi fistanı
Sütun boylu bakışı var edalı,
Melek yüzlü erişilmez soyuna.
 
Aslın sordum nerelisin diyende
Dedi beni sen sorasın yöremde
Sanki dersin şah kızıdır görende
Der çobanın kızıyım ben toyumda,
 
Buldum onu hasretimi bitirdim
Dedim ama ben kendimi yitirdim ,
Bu bedeni ateşine yatırdım .
Yanar iken kavuşaydım nuruna.
 
Kul Remziyim olmuşum ben divane,
Ateş,  düştü sönmez ola bu cane,
Kapanmıyor, içimde ki o yere,
Neden çıktı yar düşlerde karşıma ...