Kurşunlar Donmasın!
Ramazan Sayar
Milli mücadele yıllarıydı. O yıl kış biraz daha erken gelmişti. Eşleri çocukları cephede savaşan kadınlar sırtlarında bebekleri ile kağnılarla yollara dökülmüşler, İnebolu'dan Kastamonu'ya Oradan da Ankara'ya Savaş malzemesi taşıyorlardı. Kara, tipiye, fırtınaya aldırmadan cephane taşıyan bu kadınlardan biri Kastamonu'ya doğru yol alarak şehrin kapısı sayılan kışlaönü'ne kadar gelmiş ve orada kalmıştı.
Sabahın erken saatlerinde olay yerine gelenler, cephane yüklü kağnıyı, yorgan ile örtülmüş olarak buldular. Genç bir kadın kolları ile arabayı kucaklamış gibi, cephanenin üzerinde yatıyordu. Övendiresi elinde donarak ölmüş ve üzerini de kar kaplamıştı.
Bu manzara karşısında gözleri yaşaran görevliler, şehidi kağnının üzerinden almak istediler.
O sırada acı bir çocuk çığlığı işittiler. Yorganı kaldırdıkların da, otlara sarılı mermiler arasında bir kız çocuğunu hayretle gördüler. Çocuk mermilerin arasında, yorganın ve annenin bedeni altında mışıl mışıl uyumuş ve donmaktan kurtulmuştu.
Canını, malını ortaya koyarak düşmanın yurttan kovulmasında fedakârca mücadele eden, isimlerini dahi bilemediğimiz şehit analar:
Allah'ın rahmeti üzerinize olsun.
