Ramazan Sayar

Elif Dedim Be Dedim!

Ramazan Sayar

Türkülerimiz Anadolu’nun özüdür. Kalp yangınlarının gözüdür. Yaşananların delilidir. 

Türküler kimi zaman hasreti, kimi zaman aşkı, kimi zaman ayrılığı, kimi zaman gurbeti, kimi zaman da sevip de kavuşamayanları anlatır.

"Kavuşamazsan aşık olursun." sözü ne kadar doğrudur bilinmez. 

Fakat bilinen bir şey var ki, o da kavuşamayınca gönlün kağıda, ağıta dökülmesidir. 

Çünkü o andan sonra dil susar. Dilin anlatımı durur.  Gönül dili konuşur. Ruhun alevi haykırır.

Yukarıda adı geçen türkümüzün hikayesinin zamanı bilinmemektedir. 

Elif diye güzeller güzeli bir kız yaşar. 

Bir de ona gönlünü kaptıran genç bir adam.

Delikanlı Elif'e, Elif ise delikanlıya gönlünü kaptırmıştır.   

Günlerden bir gün delikanlı kendini iyi hissetmez. 

Dönemin hastalığı olan vereme yakalanmıştır. 

Elif'in ailesi delikanlının iyileşmesi gerektiğini ve ondan sonra Elif ile evlenebileceğini söyler. 

Bunun için delikanlı Elif'e kavuşmanın ümidi ve hayaliyle hastaneye yatar. 

Elif ara sıra delikanlının ziyaretine gitmekte. 

Delikanlı da günden güne iyileşmektedir. 

Aradan zaman geçer ve delikanlının gözleri yolda kalmaya başlar. 

Gözleri yolda Elif'i arar, gönlü Elif'i sorar. Kalbi Elif Elif diye yanar.

Çünkü Elif ziyarete gelmemeye başlamıştır. 

Ailesine durumu soran delikanlı, gönlünü, aklını, hayatını yakacak harap edecek haberi alır. 

Elif'in ailesi; Elif'in veremli bir kişinin yanına gitmesine ve onunla evlenmesine karşı çıkmıştır. 

Bu sebepten Elif'i göndermemişlerdir. 

Delikanlı o kara haberi aldıktan sonra günden güne kötüye gider.

Gün be gün  hastalık onu kara toprağa doğru götürmektedir.

Bir gün olur ve hiç ümit kalmaz. 

Bir şafak vakti midir, yoksa karanlık bir vakitmidir belli değil. 

Delikanlının ölüm haberi gelir. Ailesi cenazeyi alır ve köylerine götürür. 

Defnetmek için yapılan hazırlık sırasında gencin kasketinin arasından bir kağıt düşer. 

Kağıtla birlikte delikanlının Elif kızın aşkı da umudu da kendisi de yok olur. 

O günden bugüne kalan bir yürek yangını taşınmıştır. 

Kağıt bir haykırışla başlamış ve günümüzde de bir türkiye dönüşmüştür.

Şimdi bu türkünün sözlerini görelim

Elif Dedim Be Dedim

Elif dedim be dedim.
Kız ben sana ne dedim. 
Kuş kanadı kalem olsa. 
Yazılmaz benim derdim.

Elif'im noktalandı.
Az derdim çokçalandı.
Yetiş anam yetiş babam.
Mezarım tahtalandı.

Yazarın Diğer Yazıları