İnsanların hayatından pek çok kişi gelir geçer. Fakat bazı insanlar dost bildiklerine atlastan fistan biçer...
Dostlar! Pek çoğumuzun hayatında olduğu gibi benim de hayatımından pek çok insan geldi geçti; fakat birisi var ki yürek denen yeri kendine mesken seçti. İşte o kişi Cemâl SAFİ. Pek çok yerde defaatle söylediğim gibi şiirdeki ilk ustam. Hece vezninin tüm inceliklerini doyasıya meşk ettiğim ve asker olmam hasebiyle bir çok platformda beni sahneye davet ederken: "Türk Silahlı Kuvvetleri’nin mümtaz subayı Faruk Teğmenim... Üstteğmenim..." hitabıyla da her zaman rûhumu okşamış kişi.
Ben de, 17 Nisan 2024 itibariyle ahirete irtihâlinin 6'ncı sene-yi devriyesinde ustama vefâ göstermek adına bir VEDÂ şiiri kaleme aldım.
Rûhuna binlerce rahmet dileyerek ve bir Fâtihâ-yı Şerif okumanızı rica ederek şiirimi arz ediyorum.
Ömür bitti, gittiğin yer âhiret;
Söyle Usta! Sensiz, kime giderim?
Başkasına Usta demek mârifet;
Ben senin hakkını nasıl öderim?..
Bânisi olmuştun şiir hânımın;
Düzeni bozuldu akan kanımın...
Sen gittin, yarısı gitti, canımın;
Ben senin hakkını nasıl öderim?
Sâyende kardım ben sevdâ harcını;
Sevginle kuşattım gönül burcunu!..
Nereye yazayım şükran borcunu?
Ben senin hakkını nasıl öderim?..
Yüreğim haylazdı, gönlüm haşarı;
Utancımdan çıkamazdım dışarı!
Azmettim, çalıştım, geldi başarı;
Ben senin hakkını nasıl öderim?..
Gönül otağıma gelip kışladın;
Ben yenilsem bile sen alkışladın!
Ben mahkum edildim, sen bağışladın;
Ben senin hakkını nasıl öderim?..
Kibirli dediler sen gülüp geçtin;
Nefreti terk edip sevgiyi seçtin!
Kaşın çatık değil, sen hep güleçtin;
Ben senin hakkını nasıl öderim?..
Bu şiirim hoşça vedâdır sana;
Sen sultansın; gönlüm, gedâdır sana!..
Her sözüm bir hoş sedâdır sana;
Seni her anışta biter kederim;
Bilmem ki hakkını nasıl öderim?..
* Kalfasından Ustasına Rahmetle...
FARUK GÖKBULUT
17 Nisan 2024
Saat: 23.29
Mersin
