Bu mahkemeler suçlular aklansın diye mi var?
Ayla KAYMAZ
Bazı şeyleri içimde yaşarken daha katlanılıyor gibiydi şimdi yazdıkça , dışarıya döküldükçe içimdekiler yürek ağrısı olarak , kat be kat can yakarak etrafımda dönüyor sanki.
Ne bir haber görmek istiyorum, ne bir gelişme duymak istiyorum. Tahammülümün kalmadığı bir yerdeyim. Ülkede siyaset sanki ülke batsın diye yapılıyor gibi, ülkede eğitim sanki tüm çocukların potansiyelleri sönsün diye veriliyor gibi, ülkede sağlık sistemi sanki seni öldürmek ister gibi, ülkede mahkemeler sanki suçlular aklansın diye korunmuş gibi!
Yahu sen 60 yaşına gelmişsin. Teneşirin paklama evresi bile gelmiş geçmiş üzerinden. Nasıl bir süt emdin, nasıl bir ahlaktasın, nasıl bir kalp taşıyorsun da iş yerinde minicik çocukları istismar edebiliyorsun. Çığlıkları duyulmasın diye oda dizayn ediyor yalıtım yapıyorsun. Onları kayıt altına alıyorsun utanmadan. Bana saç baş yolduran kısmı ise bu adam neredeyse 15 yıl önce bir çocuk tarafından şikayet ediliyor ama bizim yüce divan delil beğenmiyor. Yani 15 yıl önce işi bitirilmiş olacak bu adam , mahkeme olay anında kendilerini; katibi olsun, kalemi olsun, savcısı olsun basıp göremedikleri için bu insan müsveddesi fantezilerine fantezi ekleyerek devam ediyor. İstismar yahu bu! Bu mu senin çocuğuna verdiğin kıymet, bu mu senin geleceğine verdiğin kıymet. Yazıklar olsun. İstismara uğrayan çoculardan biri felç olmuş ya hu felç! Ve biz hala sosyal medyada beyefendi ne kadar ceza alacak, hatta ceza alacak mı diye tartışıyoruz.
İstismar yalnızca bir bedenin hasar görmesi değil, yüreğin, kalbin, beynin, geleceğin sönmesidir. Minicik dahi olsa, değil teşebbüs bir ima dahi olsa her durumun üstüne gitmeliyiz. Bu suç istismara uğrayanın suçu değildir, yüzü kızarması gereken bunu yaşayan ve aileler değildir lütfen kendimize gelelim. Amma velakin tıkandığım nokta suçluyu sen delille , elinle de götürüp koysan , memleketin durumu ortada…
Al valizini gidelim deseniz, gidecek gibiyiz her birimiz. Tutunmak için bir sebep bulamıyoruz!
