Denklik
Ayla KAYMAZ
Mesnevi okumayı çok severim ,özellikle aynı hikayeyi farklı kimliklerden okumayı. Çünkü farklı yazarlar farklı yorumlar tıpkı aynı yemeği bir başkasının ellerinden yemek gibi. Aynı yemekte damağıma vuran farklı baharatlar gibi. Tad bilindik ama notalar farklı. Mesela annem nane ekler dolma harcına , teyzem bahçede yetiştirdiği reyhan’dan…
Bende bu haftaki yazımda mesnevide yer eden bir hikaye ile ilgili birşeyler söylemek istiyorum. Hikaye o ki; “ Bir tavuk bir deve ile arkadaş olur. Gel zaman git zaman sohbet koyulaşır. Tavuk bir gün gider devenin yaşadığı yeri ailesini görür. Biraz zaman sonra kendisi deveyi ısrar kıyamet kendi kümesine davet eder. Deve akıllıdır, yok der ben gelmeyeyim. Tavuk ısrar edince ne yapsın kalkar gider. Ve kümesi başlarına yıkar…”
Bu hikaye bana hep denkliğin bir nimet olabileceği ihtimalini anımsatır. Şimdi akılsız tavuk deveyi evine buyur etti ,evinden oldu. Bazen bazı şeyler aşikardır öylece görünür durur ama insan oğlu fıtrattan mıdır yoksa nedir illa ki o güzel güneşini bir bulutun ardında saklar. Saklamadan , kara bulutlarla kaplanmadan bilemez çünkü aydınlığın kıymetini. Hayat aslında bazen nedamet vesilesiyle öğretiyor insana pek çok şeyi. Yani hakikat çoğunlukla zıttında hayat buluyor. Karanlığa girmeden aydınlığın sefasını süremiyorsun, yokluğa düşmeden bolluğun şükrüne eremiyorsun gibi. Eğer aklın çamura saplanmış merkepten hallice ise bir ders çıkarmak, ön görüde bulunmak için illa kendi evini kendin başına yıkma. Yani dengin olsun oturup kalktığın, sözünü saklamadığın, yüreğini açtığın, sofrana oturttuğun, yaranı sardırdığın. Bak denklikten kastım zenginlik değil. Zengin değil dengin olsun der hep anacığım. Hoş bunu koca namzeti için söylerler ama bu her alanda böyle. Eş dost için de… Denginse söylediğin sözün nereye gittiğini bilir, denginse senin hizmetinin değerini anlar, denginse bir hayatı bölüşürsün ve denginse o hayatı beraber yaşarsın. Aklın, kalbin, duyguların denkse ha hiç biri değilse de yüreğin denk olsun yeter… Bırak herkes bilemesin herseyini, bırak herkes giremesin evine, bırak herkese yeteme. Bir sınırın olsun ve ayıp değil bu da bilinsin. Bu ukalalık üst perde oyunculuğu değil. Her iki taraf içinde konfor sağlamak. Tavuk devenin evine sığmayacağını bilmez miydi bilirdi, deve kendinin oraya giremeyeceğini bilmez miydi o da bilirdi. Bildikleri şeyi deneyimlemek istediler ve bitirdiler kendilerini.
Denginle yürürsen, koşarsın, ufka açılırsın. Babil’in asma bahçelerini denginle görürsün. Kat kattır orası yukarıdaki aşağı çekilirse düşer, aşağıdaki yukarıya bakacak olursa tutulur o boynu. Ancak denkse yürekler orta katta buluşulur ve belki beraber yükselirsin. Ancak anlıyorsa dilinden, yüreğinden seni mümkündür. Baktığınız bir yer olsun hayata. Arada inin o katları, arada çıkın ama hep bir yeriniz olsun vazgeçmeyeceğiniz ve başınıza yıktırmayacağınız.
Selametle…
