Zaafım Hiç Bitmeyecek!

Karmaşadan sıyrılmış bir yaşamın eşiğine,
Gösterişsiz ama yerini bilen bir huzura,
Kelimesiz sevilen bir insanın sessiz varlığına
Ve gölgede büyüyen sadakate
Zaafım hiç bitmeyecek…

Yavaş akan zamanın ortasında,
Sükûnetle serpilen bir akşamüstüne,
İçinde geçmişin izini taşıyan bir fincan kahveye,
Ve sustukça derinleşen sohbetlere
Zaafım hiç bitmeyecek…

Bir masanın çevresinde,
Kalabalık görünmeyen ama yüreği ağır misafirlere,
Paylaşılan ekmeğin kırıntısında hissedilen kardeşliğe,
Ve göz göze gelince anlaşan gönüllere
Zaafım hiç bitmeyecek…

Mis kokulu yaz akşamlarında,
Rüzgârın taşıdığı hatıralara,
Gecenin en sessiz anında hâlâ içimizi titreten çocuk dualarına,
Ve ay ışığında kendini arayanlara
Zaafım hiç bitmeyecek…

Çünkü ben,
Sadelikte saklı olan asalete,
Az sözle çok şey anlatan gönüllere,
İz bırakmadan gelen ama gitmeden kalana,
Ve unutulmadan yaşanan anılara
Hep zaaflı kalacağım…