Hasret
Kul Remzi
Eyledim o dil ile, sanki sözler nafile,
Düştüm sıcak çöllere, hasret oldum yar sana,
Olmaz olsun olmaya, içimde-ki şu yara,
Niye çıktı meydana hasret oldu yar bana.
Düştüm düşe şu derde, kalamadım bir yerde,
Bilmem ola naz niye, hasret oldu yar bana.
Beni benden adlı-da, cehennem-e, saldı-da,
Düşlerime girdi-de, hasret oldu yar bana.
Çiçek dedim kırıldı niçin bilmem darıldı,
Yad elemi sarıldı, hasret oldu yar bana.
Kul Remzi’yi bitirdi, sonsuz, hasret getirdi,
Makberine yatırdı, artık hasret yok ona...
