Ben bi anne olup geleceğim…
Latife ÖGE AKIN
Geleceğim dedim ama tabi Allah nasip ederse…
Çok dile getirdim, buradan sizlerle paylaştım, hiç korkmadım, utanmadım, çekinmedim söylemekten…
Şu dünyada her hayalimi yaşadım, bir tek annelik şuramda uhde kaldı dedim…
Benim eksik yanımdı… Benim dinmeyen sızımdı… Benim hiç kabuk bağlamamış kanserli yaramdı…
Hele yaş ilerledikçe, 40’lı yaşlar saçlarıma, yüzümdeki çizgilere kalem çalmaya başladıkça büyüdü de büyüdü… İmrenir nazarı değer diye benden saklanan hamilelik haberleri ve bebeklerdi…
Hediye ördüğüm bebek yeleği için bizim bebeğimiz var da örüyoruz, sen kime örüyorsun lafındaydı…
Bebek hediyesi alırken hevesimden abarttığımda hayretle karşılanmaktaydı…
Bir bebek görmeye gittiğimde Allah sana da nasip etsin sözüyle dönen dilde, acıyarak bakan gözdeydi…
Yalan yere evladının üzerine yemin ederken, sen annelik ne demek biliyor musun, evladının üzerine yemin eden yılan dillerdeydi…
Yaşça benden küçük olanların hevesle anlattıkları deneyimlerdeydi…
Anne olunca anlarsın lafı bile karıncanın bile lafından incindiği gibi incitti…
Dedim ya derin yaramdı…
Bebeğim olacağını öğrendiğimde eşim dahil hiç kimseye bir hafta boyunca söylemeyip içimde inanmayı, hazmetmeyi, aklımı kaçırmamayı bekleyişimdi…
Sır gibi saklarsam içimde büyür, hayalim gerçek olur hevesimdi…
İçimde kalan tüm hüzünleri saran minicik parmaklardı tahayyül edemediğim…
Sonra bir görgüsüzlük aldı beni… Adına görgüsüzlük dedim ama inanın ben bile daha uygun masum bir kelime bulamıyorum…
——“Kınayan üşenmesin bir daha kınasın” ——-
Hamilelik haberini benden saklayanlara inat sokakta gördüğüme söyledim ben anne olacağım diye… Allah ecrini versin şükür niyetiyle elimden gelenin fazlasını yaptım. Sonra elime geçen paraya görmemişler gibi alabildiğim kadar bebek eşyası aldım… Alma iyi olmaz dediler korktum, içim ürperdi yine aldım…
Dualar ettim Allahım dileyen herkese nasip et, benim hayalimi de gerçekleşti sevinciyle rızıklandır diye…
Hayal kuramadım desem inanır mısınız? Kuramadım!!! Nasıl yükseklere kaldırdıysam o umudu bugün bile hala hayal kuramıyorum onunla ilgili… Gelişine yaşıyorum… Kuş tedirginliğinde ama goriller, dinazorlar kadar büyük güçle…
Allah tamamına erdirir mi bilinmez… Nasip olursa sayılı günler kala kızımı kucağıma alacağım umudunu taşıyorum… Yüzünü görmek, kokusunu içime çekmek nasip olur mu bilmiyorum. Şu içimdeki umut bile öylesine büyük bir nimetmiş ki, sığdıramıyorum aciz aklıma…
Güzelliklerle güzelliklere gel annem… Sağlıkla, mutlulukla gel… Kusurlarım için şimdiden beni affet… Ben bu dünyada hep sevdiğime inandırmaya çalıştım birilerini… Ama sen sevildiğini bilerek gel… Ben sevilmeyi çok istedim, sen çok severek gel… Ben senin annenim ama gel beni büyüt, sen beni sar sarmala… Sen beni tamam yap… Sorumluluktan kaçmıyorum sakın öyle düşünme… Çok cahilim karşında annem… Çok acemiyim, çok… Çok korkuyorum, yetemem, anlayamam, incitirim, yalnız hissettiririm diye…
Benim minicik mucizem, bakma 40 yaşında koca kadın oluşuma ben senin karşında senden daha küçüğüm… Ne olursam seninle olacağım işte…
Ama seni çok seveceğim bunu bil…
Yazımı lütfedip okuyan dostlar, duanıza talibim… Nasip olurda nefes almaya devam edersem anneliğin tadıyla tekrar görüşmek üzere, nasip olmaz da devam edemezsem hakkınızı helal edin… En güzele emanetsiniz…
