Şimdikiler….

Eskiden yaşlıların “şimdikiler” diye başlayan cümleleri onları hor görmeme sebep olurdu.

İçten içe kızardım. Ne yapsak yaranılmaz bunlara derdim. Sanki kendileri her şeyi çok biliyorlar derdim. Klasik ergen cümlesi beni anlamıyorlar, bizi anlamıyorlar derdim. Ama tabi sadece içten içe derdim. 

İlk okul arkadaşlarımla halen görüşürüz. Sohbet ederken fark ettik ki, hepimiz düşünüyormuşuz bunu. Ama birbirimize bile söylemiyormuşuz. Arkadaşlarımız bizim saygısız olduğumuzu düşünecek korkusuyla birbirimizle bile paylaşmıyormuşuz yaşlılarla ilgili fikrimizi. 

İşin garip yanı yaşım ilerledikçe, onları anlamaya başladıkça, bir gün benden küçükler için ben de aynı cümleleri kuracağım demekki diye düşünür oldum. Elbette bunları düşündüğüm zamanlar otuzlu yaşlarımdı… 

Zaman akıp geçti, aylar yıllar derken yaş 40 oldu, fakat şimdiki nesile baktığım zaman bizim fikirlerimize, örfümüze, adet, gelenek göreneklerimize, görgü kurallarımıza o kadar yabancılar ki değil bizimle ilgili yorum yapmak bizim varlığımızın bile farkında değiller. 

Türk Dil Kurumu’nda karşılığı açık bir şekilde “alınıp satılan, kişilerin ihtiyaçlarını karşılamak için kullanılan, taşınır ve taşınmaz varlıkların tümü” anlamlı kelimesi bizim şimdikiler için kesinlikle yetersiz bir kelime. 

Çocuklar dünyada yaşamıyor gibiler. Adını sorduğun zaman telefonun ekranına bakıyor, bir süre düşünüp öyle cevap veriyor. Etrafında olan bitenden, konuşulandan, cafede yan masada oturandan, otobüste baş ucunda durandan haberleri yok. 

Bazen görüyorum ergenliktir tamam, kendilerine aşıklar eyvallah ama telefonun ekranında makyajının düzgün durup durmadığını kontrol ederken şekilden şekile giren yüz ifadesinin farkında değil, selfıe çekiyorlar güya, etraflarından haberleri yok. 

Bir ortama girdiklerinde selam vermeyi bilmiyorlar, büyüklere saygılı olmayı bilmiyorlar. Toplumsal değerlerimiz giderek yok oldu. Toplum içinde bir kişi düşüp bayılsa çocuklar üzerinden atlayıp geçecek kadar yozlaştı. Yardım etmenin, insanlara faydalı olmanın ne demek olduğunu bilmiyorlar. Aşırı derecede bencil ve kibirli bir nesil geliyor. 

Mahremiyet diye bir olgu zaten yok kafalarında. Giyim kuşam açısından değil hayatları ile ilgili, üzüntüleri sevinçleri hatta yedikleri içtikleri her şey ortada. Benim özelim olgusunu yitirmişler. Hatta insanların gözüne sokmadıkları her şey için hırçınlaşıyorlar. 

Bırakın yabancıyı anne babalarına bile acımasızca davranıyorlar. Yukarıda dedim ya biz arkadaşlarımızla, aktanlarımızla bile yaşlılarla ilgili yorumlarımızı konuşmaya utanıp, çekinirken şimdikiler aleni o yaşlının yüzüne çemkiriyor. 

Sen karışma, sen ne anlarsın… Ooooo daha neler neler. Kitap okuma, bir şeyler öğrenme, kendini yetiştirme kaygıları yok, onlar zaten dünyaya yalamış yutmuşlar. Okumadıklarından mıdır, telefonlara bakmaktan beyinleri uyuştuğundan mıdır bilemem cümle kurmaktan acizler. Hele bir de şu ağızlarını çok afedersiniz saban eşeğinin geviş getirdiği gibi yayarak konuşmaları yok mu, vallahi billahi anlamıyorum bazen söylediklerini. 

Hasılı sevgili okuyucu, çok acayip, marjinal bir o kadar da yukarıda TDK açılımını yaptığım türden gençler geleceğimizle ilgili ciddi endişe verir halde koşa koşa geliyorlar. Sonumuz hayrola…