Çanakkale'ye Giden Gönüllü Sınıf!
Ramazan Sayar
Profesör Emin Efendi bir gazete aldı. İçindeki hükümet bildirisine bir göz attı. Şöyle yazıyordu:
“Çanakkale'ye, at, eşek, katır, nal, mıh, kağnı, araba, para yiyecek giyecek... Her kim ne verirse kabulümüzdür.”
Emin Efendi gazeteyi katlayıp cebine koydu. Aceleyle fakülteye geldi. 7. dershanenin kapısından içeri girdi. Fakat dershane bomboştu. Koyu bir ölüm sessizliği vardı. Profesör boş sıralara öylece bakakaldı. Neden sonra tahtadaki yazıyı sindire sindire okudu. Şunlar yazıyordu tahtada:
“Muhterem hocam! Ayasofya Camii'ndeki hutbeleriniz ve dershanedeki derslerinizden Çanakkale'de milletimizin namusunun direnmesi gerektiğine inandığımız için gidiyoruz. Yüreğiniz rahat olsun orada milletimizin namusu olan Çanakkale'de senin talebelerin bir gönüllü birliği oluşturarak ve tek bir kişi gibi hareket ederek sömürgecilerin karşısına çıkacak. Dualarınız üstümüzden eksik olmasın. Hakkını ve emeklerini helal et lütfen.
(Bütün çocukların adına. 403 Nizami.)
Profesör emin efendi hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. “Teşekkür ederim oğullarım. Benim. has çocuklarım. Şimdi asıl siz helal edin haklarınızı bana. Çünkü benden büyüksünüz artık. Çok büyüksünüz.”
