Ramazan Sayar

Değme Felek Değme 

Ramazan Sayar

Özlemi, lisede bir kıza aşık olur. İkisi Gümüşhane'de yaşadıkları köylerinde bir ağacın altında hiç ayrılmayacalarına dair söz verirler.
Sevdiği kız özlemi'nin baş harfini işlediği "oyalı mendil'i" sevdiğine emanet eder.
Gün gelir özlemi yüksek öğrenimini tamamlamak için, sevdiğine geri döneceğini söyleyerek Ankara'ya gider.
Bazı sebeplerden dolayı eğitim hayatını Ankara'da tamamlayamaz. Gümüşhane'ye geri döner.
Sevdiği kız ile hayata tutunmak ve bir hayat kurmak ister. Fakat damgalı olduğu için kızın ailesi kızı vermezler.
Kızlarını bir başkası ile evlendirirler.
Bundan sonra özlemi sazı ile avunur. Türküler, besteler yapar. Yeni hayatına başlar.
Bir gün sevdiği kızın öldüğü haberi gelir. Gönlünün kırgınlığından olsa gerek donuk bir ifade ile tepki verir.
Kızın yakınları ısrarla özlemi'nin cenazeye katılmasını isterler.
Bir müddet sonra anlaşılır ki, kız ölmeden evvel yakınlarına: "ölünce bir ağacın altına gömülmek istediğini" vasiyet eder. Bu özlemi'nin yerini bildiği ağaç.
Bir radyo programında o günlerde yüreği kanarken ilk türküsünü seslendirmesi istenir.
Bildiği bestelediği yüzlerce türküyü söylemez. O an içinden geldiği gibi sazının tellerine vurur ve   "değme felek" türküsünü o radyo programında seslendirir. Türküsünü bitirdikten sonra cebinden çıkardığı "oyalı mendil" ile gözyaşlarını siler.
Özlemi Bu Türküsünde Neler söylemiş şimdi dinleyelim...
 

Değme Felek Değme

Bu gün benim efkarım var zarım var.
Değme felek değme telime benim.
Gül yüzlü cananı elden aldırdım.
Ecel oku değdi gülüme benim.
Değme felek değme telime benim.

Lokman hekim gelse sarmaz yarayı.
Hilebaz dostunan açtık arayı.
Ne köşkümü koydu ne de sarayı.
Baykuşlar tünedi dalıma benim.
Değme felek değme telime benim.

Özlemi'yem başım dumanlı dağlar.
Gözlerim yaşlı da içim kan ağlar.
Güz ayları geldi bozuldu bağlar.
Hazan yeli değdi gülüme benim.
Değme felek değme telime benim.

Yazarın Diğer Yazıları