Anneler Günü

“Annelik beni değiştirdi. Vücudumu, saçlarımı, cildimi, önceliklerimi ve korkularımı.” diyordu Sandra Erath. Değişmeyen var mı? Özlem doluyuz asla eskisi gibi olmayacak benliğimize. Bir karanfil koyup sessizce kapatıyorum bu konuyu ve ayrılıyorum bu dolaylardan. Hiç bitmeyecek bir serüven çünkü bu annelik. Yolda öğrenilen, hayatının hiç bir köşesinde olmadığı kadar sınırlarını zorladığın bir alan. Asla tahmin edemeyeceğin potansiyelde bir güç. 
Mesela asla bilemezdim yüreğimde yaka iğnesi gibi bir sızı ile yaşayacağımı,
Bir sızı ki bu tam gönlümün orta yerinde ve asla dağılmayan,
Mutluyken, mutsuzken, birken , ayrıyken, iyi ya da hastayken,
Asla farketmeyen…
Hiç geçmeyen ve de yetmeyen!
Asla yetiremeyeceğim çünkü bilgimi, maharetimi, sevgimi , ilgimi…
Ne yapsam az gelecek, ne versem beğenmeyeceğim.
Hayattaki en aç gözlü tavrım sana ve senin için olacak bu yüzden.
Hep daha iyisini arzulayacağım senin adına.
Belki anneliğim ;hep seni emzirmeyi başarabildiğim ay adedince,
Yedirmediğim çikolata paketlerince,
İzletmediğim ekran saatlerince hesaplanacak ve de değer görecek,
Ama sen bakma ben deste deste sevgiler dereceğim sana gönlümden…
Belki senin için bezler yıkamayacağım, odunlar taşımayacağım, sobalar yakmayacağım,
Ama bil ki senin için bu zor zaman fitneleriyle savaşacağım.
Bir temiz meyve bulamazken yedirmeye, bulduğumu temizlemeye çalışacağım,
Sen bir normal yumurta yemeyi , temiz bir süt içmeyi lüks sayma diye kıvranacağım bu dar alanda kısa paslaşmaların hükümranı olan dünyada.
Bazen yetiremediklerimin hüznünü yaşarken, bazen de verebildiklerimin hesabını tutacağım kibirden taht kurmasın karakterine sahip oldukların diye…
Sevginin verip veremediklerinden ziyade yüreğinin alameti olduğunu öğreteceğim üflerken  edep zerreciklerini içine içine…
Sen bağlatmadın diye kendi kemerimi de çözeceğim,
Hesap edemeyip ince giydirdim seni diye kendi ceketimi de çıkaracağım mesela,
Dün oyunumuz yarım kaldıysa bugün bir kahve nefeslenmesinden haya edeceğim gözünde…
Durmayacağım ama, belki daha çok yorulacağım, uykusuz kalacağım, bağıracağım ama daha çok oynayacağım, çok yoğurt mayalayacağım daha, kemiğin iliğini çıkaracağım, boyar çizeriz biz bunu diye çöpe gidecek pek çok kutuyu istifleyeceğim.
Düşeceğim , kalkacağım, ağlayacağım, güleceğim, çok cevapsız çağrılar kaçıracağım belki, arkadaş oturmaları, tatil planlamaları, elbise bedenleri, kariyer hedefleri ıskalayacağım belki ama olsun söz asla durmayacağım.
Öyle güzel ki yolda olmak, yolun kendisi de , yoldaki de…
Tüm annelerin, anne adaylarının, anne olmayı umanların, gün sayanların, bir kediye , serçeye, orkideye annelik edenlerin, bu uğurda mücadele verenlerin, kaybedenlerin, zor bulanların, anne olan babaların, hala annelerin, anne teyzelerin, kimselere kimse olanların , doğurmakla anne olunmuyor inanın tüm bu merhameti içinde taşıyanların bir evlada evladı nazarıyla bakan tüm herkesin  günü kutlu olsun…